Voetreflexmassage is een effectieve natuurkundige therapie. De hele mens is in miniatuur terug te vinden in de voet. Zo zijn alle organen en lichaamsdelen door energiestromen met bepaalde reflexgebieden in de voet verbonden. Door het masseren van de voeten kun je heel eenvoudig een gunstige invloed uitoefenen op de gehele mens.
Elke voetzonereflexbehandeling zal reacties opleveren. Elke verandering, aangenaam of niet, wijst erop dat de inwendige genezende kracht van de client in beweging is gekomen. Er is een begin gemaakt met het oplossen en afvoeren van schadelijke stoffen. Deze reacties zijn, al worden ze vaak als negatief en bedreigend ervaren, toch zeer zinvol. Ze zijn een teken dat de voetzonereflexmassagebehandeling aanslaat.
Lichamelijk: transpireren, koud, warm, schudden, trillen, rood, wit, snel of langzaam ademen, pijn, druk, rustig, gapen, boeren
Emotioneel: huilen, vrolijk, boos
Geestelijk: inzichten, beelden, visualisaties, ervaringen
Uitscheidingsreacties: koorts, diarree, hoesten, verkouden, huiduitslag, transpireren, sterke geur, witte vloed, menstruatie, pijnsensatie, verdriet, agressie, dromen, etc., etc.
Regressie wil zeggen dat oude klachten weer terugkomen. Vaak zijn deze klachten in het verleden onderdrukt door antibiotica, hormoonzalven, koortsonderdrukkers of andere medicijnen. Tijdens een genezingscrisis krijgen oude klachten overnieuw een kans. Meestal komen ze kortdurend versterkt terug om daarna helemaal te verdwijnen.
Reacties na een aantal massages kunnen heel uitgerekt voorkomen. Er zijn mensen die onmiddellijk reageren, anderen pas na drie massages. Sommige mensen na meerdere massages en alsof er een wonder gebeurd komt dan alles tegelijk.
Homotoxicoseleer betekent leer van de zelfvergiftiging en wordt ook het systeem van Reckeweg genoemd. Hoe verklaart de natuurgeneeskunde het proces van ziek worden? We behandelen eerst het systeem op lichamelijk niveau en daarna op geestelijk en emotioneel niveau.
De mens is een vloeistofsysteem en bestaat voor het tweederde uit water. Elke cel in ons lichaam wordt omgeven door vocht. De cellen in ons lichaam worden gevoed vanuit deze vloeistof en geven hun afvalstoffen weer af aan deze vloeistof. Het functioneren van de cellen, dus van het lichaam, is afhankelijk van deze vloeistof. De vloeistof kan vervuild worden door gifstoffen of afvalstoffen. Of een stof giftig is hangt af van de hoeveelheid die men binnen krijgt. Er is pas sprake van een gifstof als je er als mens niet mee om kunt gaan (lichamelijk en geestelijk). Hoe meer afvalstoffen hoe groter de kans op ziekte. Als het lichaam de afvalstoffen niet (voldoende) kan afvoeren, slibt het weefsel als het ware dicht. De cellen gaan minder goed functioneren omdat de voedingsstoffen de cel niet meer kunnen bereiken en afvalstoffen niet afgevoerd kunnen worden. In het vergiftigingsproces zijn er volgens Reckeweg zes fasen te onderscheiden. Fase 1 is de meest gezonde fase. Hoe hoger de fase, hoe meer afvalstoffen.
Het teveel aan gifstoffen wordt op een natuurlijke manier uitgescheiden door de nieren (urine), de huid (transpireren), de darmen(ontlasting), de longen (koolzuur) en de baarmoeder (menstruatie). Zijn deze organen overbelast gebruikt het lichaam zijn zg. noodventielen, traanvocht, oorsmeer, speeksel, roos en witte vloed.
Lukt het niet om de gifstoffen via de uitscheidings kwijt te raken, dan gebruikt het lichaam andere hulpmiddelen. In de eerste plaats de ontsteking en in de tweede plaats de koorts. Een ontsteking is dus een doelmatige reactie van ons organisme om afvalstoffen onschadelijk te maken. Natuurgeneeskundig gezien proberen we deze reactie te ondersteunen. Het geven van antibiotica betekent het onderdrukken van de natuurlijke weerstand van het lichaam en is een onjuiste behandeling die aanleiding geeft tot het ontstaan van chronische ziekten. In de reactiefase horen naast koorts en griep en ontstekingsreacties zoals neusverkoudheid, longontsteking, blaasontsteking enz. ook eczeem en huiduitslag thuis.
Lukt het niet om afvalstoffen via uitscheiding en ontsteking onschadelijk te maken dan kiest het lichaam voor een andere oplossing, namelijk het afzetten van schadelijke stoffen in de minst belangrijke weefsels. Dit gebeurt om vitale organen als hersenen, hormoonklieren, nieren enz. te beschermen. Deze weefsels zijn bij voorkeur het bindweefsel, de spieren, pezen en gewrichten. Deze fase wordt ook wel de stille fase genoemd. Als je echter een beetje op je lichaam let zijn er natuurlijk wel aanwijzingen zoals vochtophoping, stijve spieren en gewrichten enz. Verder horen ook aandoeningen als gal- en nierstenen, kalkafzetting, obstipatie, oedeem, goedaardige tumoren en levervlekken in deze fase thuis.
Tot nu toe speelt alles zich af in het vloeistofsysteem van het lichaam. Fase 1 tot en met 3 behoren daarmee tot de humorale fase. Ziekten in deze fasen noemen we akute ziekten. Akute ziekten hebben het vermogen en het doel het lichaam te genezen, afvalstoffen op te ruimen en de doorstroming te bevorderen. Natuurgeneeskundig proberen we deze processen juist te ondersteunen door de uitscheiding te stimuleren.
Na fase 3 komen we in de cellulaire fase, dat wil zeggen dat de afvalstoffen de cel binnen dringen. Vaak ontstaat dan vernietiging van weefsel. De ziekten die daarbij horen noemen we de chronische ziekten. Het lichaam komt in een soort vicieuze cirkel. Meer afvalstoffen, minder doorstroming, daardoor blijven er meer afvalstoffen liggen, nog minder doorstroming enz.
De gifstoffen dringen de cel binnen. Evenals bij de depositiefase blijft de schade hier beperkt tot een groepje cellen of een orgaan. De cel kan nog herstellen.Tot deze fase behoren aandoeningen zoals migraine, maagzweer, leverbeschadigingen, astma, vleesbomen, lymfeklierzwellingen enz.
De cellen zijn zo beschadigd dat zij niet meer kunnen herstellen, Bijvoorbeeld tuberculose, multiple sclerose, verlamming, levercirrhose, werveldegeneratie, schrompelnieren en steriliteit.
Het regulerende mechanisme (de celkern) is aangetast. Er ontstaat wildgroei aan cellen. Tumoren en gezwellen horen in deze fase. De gezwelvorming is de eindfase van een meestal langdurig proces. In dit proces hoeven niet alle fasen te worden aangedaan. Je kunt bijvoorbeeld van fase 2 naar fase 4 gaan. Omgekeerd is dit ook zo.
Op het lichamelijk niveau is de zelfvergiftiging vanuit de darm de meest voorkomende aanleiding voor ziekte. Reiniging van de darm en gezonde voeding zijn vanuit dit standpunt dan ook een sleutel naar een effectieve uitscheiding van afvalstoffen. Vaak wordt een genezing voorafgegaan door een tijdelijke verergering van de klachten. Door de behandeling komen de in weefsel, gedeponeerde gifstoffen vrij, die een tijdelijke verheviging van symptomen kunnen geven. Ook ziekten die vroeger onderdrukt zijn met antibiotica, hormoonzalf e.d. kunnen weer terugkomen. Deze middelen onderdrukken het op genezing gerichte reactieproces van het lichaam waarbij de ziekte blijft bestaan maar dan dieper weggedrukt wordt. Als door therapie de levenskracht weer sterker wordt, steken deze ziekten weer de kop op. Een nieuwe kans om beter te worden.
Het geestelijke en het emotionele drukt zich uit in het lichaam. Hoe iemand zich voelt komt tot uitdrukking in zijn lichaam. Bij lichamelijke ziekten is er dus altijd een geestelijk en een emotioneel aspect. Emotionele reacties zijn erg beladen in onze maatschappij. Tranen worden snel weggeveegd, jongens huilen niet. Agressie mag niet, terwijl kwaadheid is als een ontsteking, een natuurlijke reactie op een te grote druk van buitenaf op teveel indrukken die je worden opgedrongen. Als we geen ruimte hebben om op een natuurlijke manier te reageren, drukken we de ervaringen die daarmee samenhangen soms zover weg dat ze in het onderbewustzijn terecht komen. Hier gebeurt hetzelfde als bij lichamelijke ziekten. Akute geestelijke en emotionele reakties worden weggedrukt en worden daardoor chronisch.
De indrukken die op je af komen kun je goed verwerken. Andermans boosheid is niet jouw boosheid. Andermans verdriet hoeft jouw niet verdrietig te maken. De ander mag zichzelf zijn en jij ook.
Bepaalde indrukken hebben je geraak. Je wilt je uiten door bijv. lachen, huilen, schrijven, stoeien enz. Door te uiten en terug te geven wat niet van jou is blijf je bij je zelf.
Je kunt je gevoelens niet kwijt, je pot ze op. Op een geschikt moment komen ze weer naar boven (ontploffing) en kun je ze alsnog uiten (terug in de reactiefase).
Als het oppotten te lang duurt legt het beslag op je. Het gaat aan je knagen, je vreet jezelf op van kwaadheid bijv. Je bent niet meer de baas over je gevoelens, maar je gevoelens zijn de baas over jou. Angsten en fobieen horen in deze fase thuis.
Je raakt je vermogens om gevoelsmatig te reageren kwijt. Je kunt niet meer kwaad worden of huilen. Aan het niet meer kunnen wordt een positieve draai gegeven “waarom zou je kwaad worden als je de lieve vrede kunt bewaren”, of “waarom zou je huilen, dat is iets voor kleine meisjes”, terwijl er eigenlijk onvermogen achter schuil gaat. Een kind kan bijv. gaan stotteren als het iets wil zeggen maar er de ruimte niet voor krijgt.
Iemand gaat problemen maken die er niet zijn, nieuwvorming. Er ontstaan waanideeen of zelfmoordneigingen.
Bij de indeling van geestelijke verontreiniging spring je makkelijker van de ene in de andere fase, het is een ijler niveau.
Het is belangrijk om emotionele problemen op te lossen en er ruimte aan te geven, voordat ze zich lichamelijk hebben kunnen vastzetten. Antidepressiva en transquilizers hebben als effect dat alle gevoelens worden weggedrukt. Je kunt ‘normaal ’meedraaien in de maatschappij maar leeft eigenlijk in een soort schijnwereld.
Voetreflex helpt u om u zelf weer op de rails te krijgen. En helpt oude en nieuwe ziektes op te ruimen.
Ook goede voeding helpt daarbij.
